วันศุกร์ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

date wz ex'boyfriends

คืนนี้มาถึงแล้วหรอ?
รู้สึกเหมือนนานมาแล้ว ตอนนั้นที่ได้รับโทรศัพท์
ว่ามาเจอกันหน่อยมั้ย? ตอนนั้นที่ฟังก็นึกเฉยๆนะ
ไม่ได้นัดอะไร เป็นทางการ ปัดไป ปัดไป ปัดไป
จน นัดนี้ ที่มันมาถึงแล้ว

--ไปดีป่ะ--
แล้วไปทำไม?
แล้วทำไมถึงไม่ไปอ่ะควีน?
เออ ... ไม่รู้ดิ ห้าโมงแล้ว คงไปแหละมั้ง
ขี้เกียจออกจากบ้านจริงเลย.

ต้องเตรียมคำตอบไปเลย ควีนรู้นะว่าพี่แบงค์จะถามอะไรควีนมั้งอ่ะ
สบายดีมั้ย? พ่อแม่เป็นงัยบ้าง? ที่ทำงานล่ะ? และสบายดีมั้ยความรัก?

คำถามสุดท้าย ควีนไม่เคยตอบพี่แบงค์ได้เต็มปากเลย
ตอบอะไรไปก็ไม่เชื่อ ไม่รู้จะสร้างเรื่องที่ไหนมาตอบแล้วเนี่ย
รักใครไม่ได้ง่ายนะพี่แบงค์ ที่พี่แบงค์ยังกลับไปคบแฟนเก่าเลย(แอบกัด)
ไม่ได้ปิดตัวเองนะ แต่เปิดไม่เป็นแล้ว
ตอนนี้ก็ไม่ได้เหงาเลย เพื่อนเยอะ แฟนแยะ(สวยสินะ)
ดีแล้วแหละ ถามควีนเหอะ เป็นห่วงควีนเหอะ อยากรู้เรื่องควีนเหอะ
มันเป็นทางเดียวที่ทำให้รู้สึกตัว ว่าควีนยังมีพี่แบงค์อยู่

ไปให้เค้าถามดีป่ะ?

วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

เสือร้องไห้



แค่ ปักเทียน + ปิดไฟ + เดินถือเค้ก + ร้องเพลงแฮปปี้เบิดเดย์
ทำไมพ่อต้องร้องไห้ด้วยล่ะ และก็แค่เขียนหน้าเค้กว่า "รักพ่อ"
ใจสั่นเลยอ่ะ

ถ้าไม่มีพ่อ ควีนไม่มีแม่ ไม่มีคิงนะ พ่อให้ทุกอย่าง
เรารักกันมากไป จนต้องนึกถึงความลำบาก
ถ้าวันนึงที่มันมาถึง ควีนอาจเสียสมดุล จนทำให้อยู่อย่างอื่นไม่เป็น
แต่ชั่งมันเหอะ วันนี้เรายังมีโอกาศอยู่ด้วยกัน อย่างอื่นจะเป็นยังไงก็ชั่งเนอะ.

วันเสาร์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

before birthday(3)

party lan la 25 around



คืน21nov นี่กินที่ไหนอะไรยังไงเต็มที่ แต่คืน22novหนูขอ
ตั้งbusyเลย คืนวันเกิดไม่เคยให้ใคร ถึงที่บ้านจะไม่ได้จัดเลี้ยงอะไรให้ แต่ยังไงก็เหอะ อยากให้ที่บ้านเค้ารู้ว่าเราให้เค้าอ่ะ
so, the night before birthday มักเป็นวันปล่อยผี ห้าห้า
ปล่อยมันส์ ปล่อยเมา แต่ไม่ปล่อยตัวเว่ย ไปกินกันก็สนิทกันจริงจริงทั้งนั้น
ไม่เคยอยู่ในสภาพที่เห็นบ่อยๆในร้านเหล้า ที่แบบเรื่อยกันไรงี้ ควีนจะไม่ทำให้เป็นตำหนิเลย
พ่อแม่คิง นอนอยู่บ้านหลับปุ๋ยสบายใจได้เลย




ปีนี้กินกันที่ meat ball ปากซอย ลาดพร้าว87 เป็นร้านที่จอนนี่เดป(ฉายาเพื่อน) แนะนำ
เมื่อก่อน ทุกปี ทุกปี งานบวช งานบุญ งานแต่ง ต้องบริคบาร์ ข้าวสาร เพราะมั่นใจสุด
มาร้านนี้ครั้งแรก ในงานวันเกิดถือว่าเสี่ยงนะ เพราะไม่รู้ว่า มันจะเงียบหรือ จะแนวไหน
เข้ากะเพื่อนได้ป่าว ไม่สนุกขึ้นมานี้เจ้าภาพดับเลย

meat ball ทำmy chartร้านสนุก ของควีนป่วนเลย ภายในคืนเดียว ขึ้นมาอยู่อันดับหนึ่งซะงั้น
มันเป็นร้าน แนวเรกเก้ คนที่ไปก็แบบสบายๆ วิ่งไล่ควายกันอย่างเดียวเลย ชิก กา ชิก ชิก หึ๊ยๆ
คือถ้าให้เล่นอะไรเอ่ยไม่เข้าพวก ไอ่แบบแอ๊บแบ้ว หรูหราหลุยส์ มานี่ โดนกาหัวแน่
แล้ว
มิกเซอร์ครับ 1o บาท บ้าไปแล้ว ขายเอาฮาหรือไงแว้ เคยกินแต่มิกซ์35บาท พอมากิน1oบาท
อยากจะสั่งมาสาด มาเท เหลือแสน แล้วยังได้ของขวัญเป็นเหล้าอีก โอ้ย...ตังค์ไม่ต้องเอาไปก็ได้นะจิงแล้ว

พวกวงดนตรีที่เล่นก็แบบ ตอนมาออดิชั่นน่าจะไม่ต้องร้อง ต้องเล่นให้เจ้าของร้านดูอ่ะ แค่ทำเสียงชิกกาชิกชิก หึ้ยได้ เต้นให้บ้าเข้าไว้ก็พอ ผ่าน
สนุกมิอาจลืม มีครั้งที่สอง สาม สี่ แน่นอน meat ball รอรับได้เลย ไม่เคยบิดพริ้ว โต้ชีริค ร้องไว้แล้ว

สุดท้ายของค่ำคืนอายุ24
ขอบคุณป๋าโข่ง(columnist มติชน) = ที่เป็นสปอร์ตเซอร์สนับสนุนหลัก อย่างไม่เป็นทางการ
ขอบคุณขวัญ + ต่อ = สำหรับเหล้า ปีหน้าขอของขวัญเป็นอย่างอื่นดิ ให้เหล้ามันดูดุว่ะ

ขอบคุณณุต + อ้น = มึงสองคนนี้เกิดมาเพื่อกันและกันเลย เต้นตั้งแต่งานเริ่มยันล่ม มันส์วะ\m/
ขอบคุณพี่แอน = มือใหม่หัดอกหักหายhurtเร็วๆนะพี่ แล้วอย่าชมควีนบ่อยอีกนะ เขิลจะแย่*v*
ขอบคุณจอนนี่เดป = อย่าเพิ่งมีแฟนนะ เด๋วควีนไม่มีเพื่อนผู้ชายไว้ชวนไปไหนมาไหน หลายๆอย่างที่เคยทำให้มา มันทำให้ควีนไม่รู้สึกขาดหายบางอย่าง ไม่รู้สึกเหงา เป็นคนอเนกประสงค์ของเราเลยนะ เพื่อนชายของควีน (กลัวสักวันนึงวะ วันที่ควีนเป็นคนผิด)
ขอบใจนะเว่ยเบีย = น่ารักมากน้อง เป็นได้ทั้งคนข้างบ้าน น้องของเพื่อน น้องของกู เพื่อนของน้องกูอีก และยังเป็นgoogleตอบได้ทุกปัญหา มีเบียคนเดียว เหมือนพี่มีเลขาเลยอ่ะ น่ารักน่ารักอย่างงี้ เป็นของขวัญให้พี่ไปทุกทุกวันนะ

-----และท่านสนิทที่ไม่ได้มา เคยมีกิจเหมือนกันเข้าใจว่ะ ไม่เห็นเกี่ยวกะวันเกิด วันอื่นเราก็ไปกันได้----

สิ่งตอบแทน
ควีนจะเป็นอย่างควีน คนที่จะไม่แย่ที่สุด จนถึงขั้นเลว
คนที่ไม่ได้ดีเลิศที่สุด จนถึงขั้นประเสริฐ
ควีนไม่สาบานหรอก ว่าควีนจะเป็นคนดีของทุกคน
เพราะควีนจะเป็นธรรมดาของควีน อย่างที่24ปีที่ผ่านมา
แค่เราทำตัวง่าย ๆ เป็นคนธรรมดา แค่นี้เราก็ได้พวกเค้าที่ดีดีแล้วอ่ะ มันง่ายจังวะ
ครอบครัว เพื่อนๆ ญาติพี่น้อง คนที่ทำงาน และทุกคน กับทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตควีนตลอด24ปีที่ผ่านมา
ทำให้ควีนเห็นfeed backของตัวเอง มันดีมากจนชาตินี้ไม่อยากตาย
เว่อร์ป่ะ ...... แต่คิดจริง กล้าเขียนเพราะนี่คือspaceของเรา รู้สึกอะไร แค่ไหน ใส่ไปเลย ที่นี่ของมึงควีน.


ฮัลโหล25
(ขอให้เจอเรื่องดีดีอย่าง24ปีที่่ผ่านมานะ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเจอเรื่องแย่ๆว่ะ)

before birthday(2)

สามชุก




วันที่นัดกันว่า จะไปสามชุก ความรู้สึกแรกนี่คือแบบ ตลาด คนเยอะ ร้อน ไม่มีที่จอดรถ วันหยุดอยากนอน เก็บenergyไว้birth dayกลางคืนทีเดียว แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่าคำตอบของเรามันก็คือต้องไป อย่างระบบauto อยู่แล้ว ก็ณุต(เพื่อนที่คบกันมาหกปี แล้วยังมาทำงานที่เดียวกัน)มันอยากไปนิ

(นี่ณุต เพื่อนกลุ่มเดียวกันตั้งแต่เรียนที่หาดใหญ่ แล้วยังตามกันมาทำงานที่เดียวกันอีก ไอ่ณุตเป็นคนที่น่าตาน่ารักอ่ะ แอบมองแล้วรู้สึกตั้งหลายทีแล้ว แต่ไม่บอกหรอกเขิน ถ้าอยากรู้หาบล็อคนี้ให้เจอเอาเอง^^)

พอมาถึงวันที่ต้องเดินทางก็แอบดีใจเหมือนกันนะ ไปจะได้สนิทกับพี่พี่ที่ทำงาน เพราะถ้าไม่มีณุต ควีนไม่ไปหรอก ความทรมาณเล็กๆ ของควีนคือ ให้อยู่คนเดียว ยังดีกว่าอยู่กับคนไม่สนิท

แล้วเชื่อป่ะ ควีนรู้สึกดีตั้งแต่ตื่นเลยนะ ไม่มีงอแงอ่ะ ตื่นได้อย่างกะโดนจ้างให้ไปเที่ยว คือมันใกล้ถึงวันเกิดเราด้วยแหละมั้ง แล้วอะไรหลายๆอย่างเราก็พร้อม แค่สบายดี ไม่ปวดหัวอย่างที่เป็นบ่อย แค่นี้โอเค

ตั้งแต่นั่งรถไปจากกรุงเทพฯ-สามชุก มันอารมณ์ดีว่ะ ทุกคนในรถตลกดี คุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ และเรื่องsex ฮาดี ควีนเหมือน เป็นปุ่มemotionให้พวกเค้ากดเวลาเล่าเรื่องจบ คอยหัวเราะ เส้นตื้นรักษายากนะ

ที่สามชุกของกินของเล่น เยอะมาก เพลินไปเลยเชียว ว่าเราเคยมีความคิดแรกว่าไม่อยากมา ของไม่แพงด้วย แล้วทุกร้านอย่างกับแม่ค้าเค้าได้ผ่านการบีฟกันมาว่า ทุกร้านต้องยิ้มต้องใจดี เข้าร้านเล่นได้ทั้งร้านอ่ะ
อากาศก็ดี๊ดี มีแดดนะ แต่ลมหนาว โอ.....ความสุข

และระหว่างทางกลับบ้าน แวะวัดเด็ดเด็ด(ไม่ใช่วัดใบ้หวยนะ)
บอกตรงๆไม่แอ๊บเลยนะ ไม่ชอบทำบุญกับพระ วัดปัจจุบันนี้ดูเป็นอะไรที่แบบวัด........จำกัดมหาชนอ่ะ
(เค้าทำธุรกิจเกินอ่ะ ดูไม่แล้วไม่เลื่อมเลย)
นี่จากที่เล่ามาทั้งหมด ดูเรื่องมาก มากเลยอ่ะ ห้าห้า
ไม่ชอบตลาดมั่ง วัดมั่ง แต่เรามีเหตุผลวะ
โชคดีนะเนี่ย อากาศดี เลยให้อภัยทุกอย่าง

เราเดินไปที่อยู่ใต้นิ้วกลางท่านได้ด้วย(วัดม่วง อ่างทอง)

before birthday(1)






------------------------||
----------------------------






21 พฤศจิกา 2552

4.30 ตื่น
6.00 เดินทางไปสุพรรณฯ(พี่พี่ที่ทำงาน)
8.00 ถึงสามชุก
13.00 วัดม่วง จ.อ่างทอง
15.oo เที่ยวอยุธยา
19.oo ถึงหอ
20.30 party at meat ball wz dude(ปากซ.ลาดพร้าว87)
01.30 ร้านป๋า(มหาดไทย)
03.00 end of day
------คิดว่าเหนื่อยป่ะ?.......มีความสุขจังวะ--------------

วันพุธที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ผู้พูดน้อยต่อยน๊อค



------แม่บอกว่า คิงจะซื้อกล้องถ่ายรูปให้-------
ไม่รู้ว่าจะได้จริงไม่จริงนะ ไม่ได้ก็ไม่ได้อะไร แต่แค่นี้เราก็รู้สึกดีแล้วอ่ะ
เวลาไปไหนควีนจะชอบถ่ายรูป เพราะเอาไว้เวลาเล่าให้พ่อกะแม่ฟัง จะได้มีภาพประกอบ
แล้วติดมาเป็นนิสัย คิงก็เอารูปที่เราถ่ายเป็นรูปพักหน้าจอด้วย
รู้สึกว่าเค้าใส่ใจ สนับสนุนความสนใจของเรา คือให้ความสำคัญกับเราอ่ะ
เราภูมิใจในตัวพี่เรามากเหมือนกันนะ ไม่รู้คิงรู้รึป่าว แต่อย่ารู้ดีแระ เขิล
คิงเป็นคนที่ พูดน้อย ต่อยน็อค ว่าแล้ว ทำจิง ทำไม่ได้ ไม่หลุดปาก
เพราะฉนั้น ตั้งแต่เกิดมา ควีนจะกลัวเวลาที่มันพูดจิงทำจิงมาก
ตอนช่วงที่มาเรียนกรุงเทพฯแรกๆ ถือว่าคิงเป็นผู้ปกครองเลยล่ะ
แล้วช่วงนั้น เราซนมาก(พยายามใช้คำที่ดูผิดเบาเบา)
ช่วงนั้นคิงคงเหนื่อยใจกะควีนมาก ดีนะที่เรากู่แล้วกลับ มาเจอวันนี้ได้
เวลาเรามีปัญหา คิงจะมีออร่า ทุกทีเลยนะ
แล้วควีนไม่เคยคิดถึงคิงคนแรก ยอมรับโดยดีว่ามีแฟนแล้ว(เห่ยนี่เพลงยิ่งยงแร่ว)
ถ้ามีอะไรจะบอกพ่อ กะแม่ ก่อนเพื่อเป็นการsave ความผิดไม่ให้มันร้ายแรงไปกว่าเดิม เค้าคงบอกคิง
คิงโทรมาทุกที ที่รู้เรืองเลย คำเดียวที่จำได้ "ใครมีปัญหาให้มาคุยกะคิงเอง"
งัย .....พี่กู พี่กู

"เรานี่เป็นใครเนี่ย ช่างเป็นคนที่โชคดีอารัยอย่างงี้นะ"
คำคิดนี้เกิดขึ้นบ่อยๆในความรู้สึก แต่ไม่เคยพูดออกไป เด่วคนเค้าหมั่นไส้
ทำไม คนนี้ถึงได้มาเป็นแม่เราว่ะ โชคดีจัง ทำไม คนนี้ถึงได้มาเป็นพ่อเราว่ะ โชคดีจัง ทำไม คนนี้ถึงได้มาเป็นพี่เราว่ะ โชคดีจัง ทำไม คนพวกนี้ถึงได้มาเป็นเพือนเราว่ะ โชคดีจัง ทำไม โลกอินเตอร์เนต ถึงได้มาเจอคนพวกนี้ว่ะ โชคดีจัง

ชาตินี้ ชาติหน้า ชาติไหน ถ้าไม่เกิดมาแล้วเจอคนดี ดีได้เท่านี้ ก็ไม่อยากเกิดแล้ว
สงสารคนที่เจอแต่คนแย่แย่ เรืองอื่นอื่น ที่เข้ามาก็พาลแย่ไปด้วย ชั่งเป็นอารัยที่พิการซ้ำซ้อน
ขอให้พวกคุณได้เจอ สิ่งดีดีที่ควีนเจอมั่งนะ ถ้าแบ่งกันได้นะ จะแบ่งๆกันไป(ชิดในด้วยเพ่ชิดใน)

วันอาทิตย์ที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

wat das it mean "fan" ?



วงสนทนา ที่ว่ากันด้วยเรื่องความสัมพันธ์ที่ยาวนาน และจบลง
โดยที่ผู้ชายเป็นคนผิด ผ่านเสียง ญ ฝ่ายที่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้เสียหายเล่าให้เราฟัง
เค้าบอกว่าเค้ากับแฟนคบกันมา 10 ปีและมาเลิกกัน เพราะ ช อ้างว่า เธอไม่มีเวลาให้เค้า ไม่ดูแลเค้า ไม่ใส่ใจเค้า และ เลยสรุปการประชุมด้วยกัน ขอเลิก!!
แล้ว ญ คนนี้ก็พูดหลายๆอย่าง ที่ทำให้เราฟังแล้ว สรุปได้ว่า ช ผิด แย่ ไม่ดี และอะไรก็ตามที่ไม่มีข้อดีออกจากคำพูดเธอเลย
แต่.............replayกลับไปอีกครั้งนะ เค้าคบกันมา 10 ปี(ไม่มีรัยดีเลย แล้วเพื่อ?)

ฟังเค้าพูด ควีนก็ได้แต่ฟังอ่ะนะ ก็มันเรื่องของเค้า
ถึงปากเค้าไม่ตรงกะใจเค้า แต่มันก็ทำให้เรานึกถึงเรืองของตัวเอง
แล้ว...........replayบ้าง ว่าเราตกลงคบกับคนคนหนึ่ง
โดยที่เราไม่รู้เลยหรอ ว่าตอนจบเค้าจะแย่ขนาดนั้นเชียว.

ควีนไม่เคยคบใครถึง10ปีหรอก
แค่ระยะเวลาสั่น ในทุกวันที่คบกัน ทำให้ควีนรู้สึกว่าควีนมีหน้าที่ มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบ
มีคนเดียวคอยฟังเรืองควีนอยู่ ทำให้ควีนไม่ต้องเข้มแข็ง เพราะควีนรู้ว่ามีคนsupport
ทำให้ควีนป่วยได้อย่างมีความสุข แค่นี้ก็พอ แค่ระยะเวลาสั่นๆ แต่ก็เข้าใจถึงวัฎจักร
เค้าไม่จำเป็นต้องอยู่กะเราทั้งชีวิต หรือครึ่งชีวิต ยังงัยเราก็มีพ่อแม่ และตัวเอง

ควีนเคยทำหน้าที่แฟนมาสองครั้ง ถึงมันจะไม่perfect
แต่นั่นมันก็อาจเป็นแบบฉบับของคนอื่น
เราไม่ต้องมีอารัยกัน เราก็เรียกว่าเป็นแฟนได้
แค่ทำให้ควีนรู้สึกว่าควีนมีสิ่งที่ต้องรับชอบ
แล้วควีนก็ทำหน้าที่ได้โดยไม่ฝืน แค่นี้เราก็เป็นแฟนกันแร่ว^^

คนแรก นี่คุยกันมาประมาณสองปีกว่าได้นะ กว่าจะผ่านรอบคัดเลือก
แล้วก็มาตกลง ชอบพี่แบงค์ตรงที่ไม่ช่าย สุภาพบุรุษอ่ะ แต่เป็นพระเอกได้
ไปไหนด้วยแล้วเหมือนมีผู้ปกครอง พี่แบงค์เป็นคนขรึมๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยเล่น(คนอื่นว่างั้น)
แต่รู้มั้ย พี่แบงค์เคยเต้นในลิฟท์กะควีนด้วยนะ
พี่แบงค์ชอบเล่นเกมโปเกม่อน
เราเคยนั่งรถไฟไปสระบุรี เพราะไม่มีรัยทำ
บ้าไปแล้วปัญญาอ่อนอีกตั้งเยอะแยะ
ที่คนอื่นไม่รู้ แต่พี่แบงค์เลือกที่จะแสดงตัวเองให้ควีนรู้
ควีนเรียกพฤติกรรมอย่างงี้ว่า พฤติกรรมลับหลัง(หลังไมค์เราจะเหนตัวตนเค้า)
แต่เราก็ต้องเดินกันคนละทาง พี่แบงค์ส่งควีนแค่ตรงนี้ แล้วควีนก็เดินเองต่อ

เดิน เดิน เดิน

เดินไปเจอ ผู้ชายคนหนึ่ง คนนี้รุ่นเดียวกัน คุยกันเรืองเพลง
เรื่องหนัง เรื่องไอที เรื่องเพือน เรื่องเรียน เรืองสังคมม.
ควีนกับหง นินทา ช คนนี้ไว้เยอะมาก ตั้งแต่เจอครั้งแรกบนรถสองแถวเข้า ม.
แล้วเราก็มารู้จักกันเพราะเค้ามาเรียนสาขาเดียวกะควีน
เค้าถามว่าเล่นเอ็มมั้ย แล้วเค้าส่งมือถือมาให้....เอ๋?
เลยกดเบอร์มือถือให้ไป ง่ายเหมือนกันนะเรา
แต่สุดท้าย เราก็มาแยกกัน ต่างคนต่างมาส่งกันให้เดินทางของตัวเอง

ทุกครั้งที่ควีนมาถึงทางแยก วื๊บบแรก อ่อนแอก่อนเลย
เดินมาด้วยกันตั้งไกล พอโดนปล่อยให้เดินคนเดียวจะรุ้สึกเหมือนenergy end
ขั้นตอนที่สองควีนจะไม่เข้าใจ ว่าข้างหน้ามันเป็นยังไง?
เห็นแค่ว่าข้างหน้ามันเปลี่ยว มันตัน มันน่าจะมีคนเดินไปด้วยดิ ไม่ควรที่จะเดินคนเดียว....
ในเมื่อไม่กล้าเดินคนเดียว ก็หยุดดิ!!! ทำไมต้องเดินต่อ
ควีนก็หยุดทำความเข้าใจให้ชัดไปเลย
ว่าจริงแล้วควีนอยากที่จะทำให้อีกคนต้องฟืนมาเดินด้วยกัน
หรือว่าต่างคนต่างเดิน แล้วก็เซย์ไฮ กันไปเรื่อยๆได้ระหว่างเดินทาง

แล้วในที่สุดควีนก็ค้นพบการเดินแกว่งมือ
มากกว่าการเดินจูงมือร้อนๆโดยการฟืน

ไหนอ่ะคนผิด?

ไม่มีเลย แค่ต่างคน ต่างเดินทางมาถึงทางแยกของตัวเอง
ยอมรับดิ ทำความเข้าใจด้วย
แล้วจะไม่มีคนผิด ที่ผ่านมาเค้าเดินมาเป็นเพื่อนก็ดีมากแล้ว.


hello ทางนี้สบายดี ทางโน้นสบายดีมั้ย?
^^