ค่าของควีน อยู่ที่ความรู้สึกพี่บอน

ความเหงากับเรานั้นเพื่อนกัน ถ้าเธอเหงางั้นเราก็เพือนกัน(toppic msn pbon)


อยากเหงา



จะได้ใช้บริการพี่บอนบ้าง



ตอนนี้ ควีนไม่สวยเท่าไหร่แล้ว ในสายตาพี่บอน


ถ้าพี่บอน รู้ว่าควีนคิดงี้


ก็ต้องมาถามอีก ทำไม อะไรทำให้คิดอย่างงั้น


ควีนว่า พี่บอน ต้องถามตัวเองหรอกนะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับควีนหรอ?


คือ ถ้าไม่อย่างงั้นอ่ะ ควีนจะยิ่งพยายามอยู่ห่างๆ พี่บอนอ่ะ
แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล ไม่อยากรู้ว่าฉันไร้ค่า

ติดอยู่เรืองเดียว สัญญาใจของตัวเอง


ถ้าพี่บอนเลิกได้ ควีนคงหมดห่วง

อยากรู้ว่าถ้าไม่มีเรื่องยา

ควีนจะอยากอยู่กะพี่บอนเพราะอะไร


อาจเลิกยุ่งกะพี่บอนได้ง่ายกว่านี้

อยากคบกับพี่บอนน่ะ

แต่อยู่ด้วยแล้วควีนขาดความอบอุ่น

ควีนไม่ชอบเวลาที่ควีนสั่งตัวเองว่า

-ป่ะควีน ห่างกะพี่บอนเหอะ อย่าไปรัดเค้ามาก ไม่เท่(ทั้งที่ห่างจะตายอยุ่แล้ว)
-ไม่ได้นะควีน แกจะทิ้งพี่บอนให้อยู่อย่างงี้ได้ไง แล้วพี่บอนจะอยู่กะใคร แกเข้ามาแล้วนะ แล้วแกจะออกไปเฉยๆเนี่ยนะ แกเข้ามาให้เปื้อนความทรงจำทำไม มีโอกาศแล้ว ก็ลุยให้ถึงที่สุดดิว่ะ ค้างๆคาๆ ไม่เคลีย


รีบ รีบ หายพี่บอน ควีนจะได้รู้ว่าควีน คิดไงกับพี่บอนกันแน่


อาจแค่เป็นห่วงก็ได้

ถ้าพี่บอนได้ไปเจอใครที่เค้า ทำให้พี่บอน เลิกได้

ทำให้พี่บอน อยากอยู่กับเค้าได้

ทำให้พี่บอนมองเค้าว่าสวยได้

ควีนก็น่าจะหมดห่วง

แต่ก็เสียใจนะ ที่ไม่ใช่ควีนอ่ะ

เพราะคิดว่าตัวเอง หวังดี และ ใจดีที่สุดแล้ว แต่ยังไม่ผ่านรอบคัดเลือกของพี่บอน

ควีนก็ต้องเอาค่าของตัวเองไปให้คนอื่นชื่นชมอ่ะ

note : เพื่อนมากันแล้ว ไปกินข้าวก่อนนะ
เห็นม่ะ ไม่เหงาอีกแล้วอ่ะ*.*

close up #2

พี่บอนนี่ประเภทเขินแล้วทำเมินเนอะ
ทีในโทรศัพท์นี่ อ่อนเปรี้ยเชีย

เจอกันคราวนี้ ควีนรู้สึก ประหม่า น้อยลงมากๆ รู้สึกโอเคแล้วอ่ะ ถ้าต้องให้อยู่ด้วยกันต่ออีกเป็นชั่วโมง
แต่พี่บอนนี่ดูเกร็งกว่าเดิมเยอะเลยนะ คราวก่อนนี้มีแซว แต่งตัวสวย คราวนี้หน้าก็เกือบไม่มองควีนนะ
ตอนแยกกัน ควีนหันกลับไปอีกที พี่บอนมองอยู่อ่ะ มองมัยเหล่า ขาไม่สวย มองหน้านี้ หน้าดีกว่าขานิดนึง^^
แล้วพอหันกลับไปแล้ว เห็นหน้าพี่บอนมองอยู่ ทำมาเป็นหันกลับ แบบบ้ายบาย ไม่มองหน้าอ่ะ ชิ



ฟอร์มยืมสายชาร์ตไปงั้นอ่ะ อยากเจอเฉยๆ

เดินด้วยกันดิ

นี่ไม่ใช่ช่องว่างที่จะทำให้พี่บอน fadeตัวออกไปน่ะค่ะ
ควีนอยากทำให้ทุกอย่าง มันเดินทางไปพร้อมกันด้วยดีนะ

ควีนอยากลองลงทุน ตัดสินใจ ทำสิ่งที่เป็นการเริ่มต้นชีวิตการเป็นผู้ใหญ่
ตั้งแต่ออกจากงาน สมองควีนเองก็หมุนเร็วคิดออก แตกหน่อกิ่งก้านใบเยอะมาก
จนไม่อาจสามารถทำได้ทันในช่วงเวลาแป็บเดียว
อีกงานที่ผู้ใหญ่ของพ่อ ยื่นมือมาช่วยเหลือ จะฝากโน้นนี้ให้
แต่ควีนอยากpause ความหวังดีที่พวกเค้ามีให้ ให้ได้จังเลย
หนูอยากมีงานที่มั่นคงนะค่ะ แต่เสียดายจัง ที่สมองของควีน
มันทะยานมากเลยค่ะ มันยังรู้สึกว่า
ตราบใดที่ควีนยังจินตนาการชีวิตควีนออก ควีนไม่อยากเอาชีวิตควีนไปให้ใครเขียนอ่ะ.


ควีนออกจากงาน เวลาทั้งหมดสแตนบายจากที่บ้าน
จะตื่นขึ้นมา แล้วมีธุระ หรือ ลั้นลา ที่ไหนก็ตาม
ยังไง ควีนก็ไม่ค่อยมีโอกาศได้อยู่คนเดียวอ่ะ นอนก็นอนกะพ่อแม่ ตื่นมาก็เจอพ่อแม่
เลยไม่ค่อยเหงาเลย แล้วเป็นคนไม่ยอมรับเรื่องเหงาแล้วด้วย
ไม่ปล่อยให้ตัวเองเหงาอ่ะ
รู้สึกความเหงามันเป็นอะไรที่อ่อนแอ น่ารำคาญ มารยา และต้องพึ่งคนอื่น

ออกจากทำงาน ก็ใช่ว่าจะหายปวดหัว จนควีนต้องทำความเข้าใจ
แล้วพยายามปรับเปลี่ยนตัวเอง
ให้อยู่กะการปวดหัวไปได้ แล้วทำอื่นๆ ไปได้ด้วย คือ มามา อยู่ด้วยกันซะเลย
แต่ตอนนี้ควีนยังปรับไม่ได้ เรื่องปวดหัวไปด้วย คุยโทรศัพท์ไปด้วย
มันมีสัญญาณที่แรงมากๆ ปรี๊ด ถ้านอนอยู่แล้วปวดหัวจะรู้เลย
ว่าต้องมีเครืองมือสื่อสารอยู่รอบหัว ในรัศมีใกล้ ๆ แน่ ๆ เป็นเซียนปวดหัวไปแล้ว

ตอนนี้พี่บอนก็อยู่ในช่วงดูแลตัวเองให้ผ่าน ช่วงเวลาป่วยนั้นไปให้ได้(ใช่มั้ย?)
เมื่อยตัว ไม่มีแรง กินได้น้อย ปวดฟัน เจ็บเหงือก(บอกแล้วอย่าฉีกเหงือก^^)
แล้วมันก็ดีแล้ว ที่เวลาว่างของพี่บอน เป็นการดูซีรี่ ดูบอล หรืออะไรก็ตาม ที่ไม่ใช่ป่วย??

ทั้งหมดที่เราเป็นตัวของตัวเอง มีเวลาของตัวเอง อยุ่กะตัวเอง เราก็รับผิดชอบดูแลฝันของตัวเอง
แต่พี่บอนรู้ใช่มั้ย ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม คนไม่ใช่หุ่นยนต์ เพราะเรามีอารมณ์ ประกอบความรู้สึก
บางคนอาจหาคนหลายคน มาลองรับความรู้สึกตัวเอง
ควีนขี้เกรงใจนะ ควีนไม่ค่อยอยากคุยเครียด หรือ เอาไม่สบายใจของตัวเองไประบายคนอื่นอ่ะ
คนเลยเห็นแต่ควีนด้านสวยงาม ด้านเก่ง

ถ้าเป็นคนอื่น ควีนยังนึกไม่ออกว่า จะยอมให้ใครเค้ามายุ่ง เค้ามารู้ทุกเรื่องของควีน
ยังนึกไม่ออกว่า ถ้าเหนื่อยแล้วจะอ้อนใคร
ถ้าทำแล้วไม่ประสบความสำเร็จ อยากให้ใครปลอบ
ยังคิดไม่ออก ว่าจะยอมมีพันธะกะใคร
ทั้งหมดนี่คือ "ถ้าควีนนึกถึงคนอื่น"
แต่พอทั้งหมดนี้ "ควีนนึกถึงพี่บอน"
ควีนอยากให้พี่บอน เป็นคนนี้ของควีน
แล้วควีนก็อยากเป็นคนนี้ของพี่บอนอ่ะ

อือ.....แฮ่ แฮ่........เขินเหมือนกันนะเนี่ย ถ้าต้องพูดเนี่ย ดีนะที่ไม่พูด มาพิมเก็บไว้รุ้คนเดียวดีกว่า
(หรืออาจรู้กะพี่โต^^ มีคนทนอ่านบล็อคควีนได้คนเดียวเท่านั้นแหละ^^)

ควีนคิดว่าควีนน่าจะอยู่กะพี่บอนได้ ควีนน่าจะเข้าใจพี่บอน(มากกว่าคนที่ไม่เข้าใจ)
ควีนรู้การเป็นอยู่ที่จริงของพี่บอน(มากกว่าคนอื่นที่ไม่รู้)
พี่บอนไม่ต้องเล่า แล้วก็ปิดบังอะไรกะควีนอ่ะ
ควีนคิดว่าพี่บอนก็น่าจะสบายใจดี ถ้าได้เป็นตัวของตัวเอง


ลองเอาทัั้งหมดนี้ไปคิดดูพี่บอน
ที่ควีนพิมไปทั้งหมดเนี่ย ขอให้มันไปเข้าฝันพี่บอน ว่ามีบล็อคนี้คุยกะพี่บอนอยู่นะ
บลา บลา บลา





note : ช่วงนี้ไม่ได้คุยโทรศัพท์กันเลย ควีนยังอยากอยุ่กะพี่บอนนะคับ
อย่าเพิ่งfadeควีนออกนะ
ให้ที่เราไม่ได้คุย กลายเป็นทำให้พี่บอนคิดถึงควีนกว่าเดิมนะ
ควีนก็จะท่องไว้ คิดถึงพี่บอน คิดถึงพี่บอน คิดถึงพี่บอน^^

จำลอง

นี่ถ้ามีรถคงเดินทางเลย
ไปกะพี่บอนอ่ะแหละ
ปัญหาดีนัก

หึ .... แล้วอย่างงี้จะทะเลาะกันทำไม?





เห้อ|||||

สะกิดใจ

คูป คูเปอร์ เม้นเฟคบุ๊คพี่บอนอีกแล้ว=(

"อร่อยไหมค่ะ"

อะไรอ่ะ พี่บอนกินรัยอยู่อ่ะ แล้วรู้ได้งัยอ่ะ ควีนไม่เห็นรู้เลย
หื่อ หื่อ เสียใจ
หนักแน่นคับที่รัก หนักแน่นเข้าไว้ ไม่คือไม่ที่รัก
ท่องไว้ ควีน ควีน ควีน ควีน
คูเปอร์อ่ะ อย่าซนดิ ไปเล่นที่อื่น ไป ไป ไป
มาเล่นตรงนี้ควีน ไม่สนุกนะ

หึ อย่าให้รู้นะพี่บอน||
ไม่งั้นละก้อ........................................จะร้อง แล้วไปเฉยๆเลยเอาดิ.





ก็ยังค้างคาใจกะเม้นนี้.

คนตายเท่านั้นแหละ ถึงจะว่าง

ไม่ต้องเรียนหนังสือ ไม่ต้องไปติว ไม่ต้องทำงาน หน้าที่ของคนคืออะไร?
ถ้ามีแบบสอบถามไม่รู้จะติ๊ก ช่องไหนเลยเนี่ย เรียน, ทำงาน, แม่บ้าน
ไม่ได้ทำไรเลยจริง ๆ แต่ไม่เคยว่างเลยนะ หยุดงานมา13วันแล้ว
ตลอด 13 วันที่ผ่านมา วันนี้วันแรกที่รู้ตัว แล้วถามตัวเองว่า....
หน้าที่เราคืออะไรเรากำลังทำอะไรเพื่อพ่อแม่อยู่บ้าง
เรากำลังทำอะไรเพื่อตัวเองอยู่บ้าง
เรากำลังทำอะไรเพื่อใครอยู่บ้าง
แต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์?

ตั้งแต่ไม่มีการบินไทยในชีวิตนะ
รู้สึกเท้านิ่มขึ้นเยอะเลย เดินน้อย ล้างเท้าบ่อยรู้สึกอาการเมื่อยน่องหายไปในพริบตา ไม่ต้องใส่ส้นสูงสี่นิ้ว
รู้สึกเมื่อยหลังไม่ได้ลดลงเลย เพราะอยู่หน้าคอมฯทั้งวัน เหมือนเดิม
รู้สึกเวลาช้าลง สำหรับคนข้างบ้าน มีเวลาทักทายกันมากขึ้น
(เมื่อก่อนไปทำงานรีบเหมือนจะเหาะ กลัวสาย กลับบ้านมาก็ค่ำคนเข้านอนกันแระ)
รู้สึกได้เผยโฉมให้7-11ข้างบ้านได้เห็นหลายบุคคลิคขึ้น ไม่ต้องใส่แต่ชุดฟอร์ม
รู้สึกโดนพ่อ กะแม่ แกล้งมากขึ้น (ไอ่เด็กไม่ทำงานไม่ต้องกินขนม....ใจย้าย55)

ใครบอกควีนว่าง
ได้เล่าเรื่องพี่บอน เรื่องเพื่อน เรื่องเที่ยว ให้แม่ฟังทั้งวัน
ได้คุยเรื่องรถ เรื่องนิสัยคน เรื่องการเมือง เรื่องข่าว กับพ่อทั้งวัน
ได้แค่นี้เอง........มีความสุขจัง

ลองย้อน

ควีนอาจชอบพี่บอนตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันแล้วก็ได้นะ พยายามคิดอยู่?